Dagurinn á eftir (frá því á sunnudaginn...)

Að segja að árshátíðarnefnd hafi staðið sig vel þetta árið væri gróf móðgun við nefndarmenn, það ætti að ramma inn þessa frammistöðu í gulli og skreyta ramman með demöntum. (Hvernig segir maður “understatement” á íslensku?) Þvílíkur dagur. Skipulagningin, sem og skemmtunin, var með eindæmum vönduð og var, svo maður noti orð ársins og vitni í tónlistarstjórann; stórkostlega stórkostleg.

 

Eftir árshátíðina í fyrra “missti” ég lyklana mína síðla nætur og svaf í rúmgóðum sófa Jóns á Garðastrætinu. Ég átti þar glæsilegan svefn og fékk mér pítsu daginn eftir á hinum alræmda pítsustað við Ingólfstorg. Þetta árið komst ég inn heima hjá mér, en um miðjan daginn eftir fékk ég mér gönguferð á Garðastrætið. Ég þurfti að sækja bílinn minn þangað og renna svo upp í fjöll til Sigga að sækja dótið sem varð eftir í Veisluhvarfi.

 

Ég man eftir tvennu frá þessari gönguferð: Hinum sérstöku og miklu harðsperrum eftir skylmingar gærdagsins, og því hversu ræfilslegt jólatré borgarinnar er á Austurvelli. Þeir senda þessi tré eflaust hlæjandi Norðmennirnir í vinaborginni okkar þar eystra. Þetta þarf að bæta.

Að eyða 45 mínútum í Mjóddinni - á sunnudegi í janúar... 

Var ekki upp á mitt skarpasta. Þannig hringdi ég ekki í Sigga á undan til að athuga hvort að fjölskyldan væri heima, við Elliðavatnið, þegar ég næði í dótið. Kom sum sé að læstum dyrum og enginn svaraði símum. Góð ráð dýr, og útlit fyrir annan timbraðan akstur samdægurs, upp á hálendi Sigurðar. Ég fékk þá snilldarhugmynd á heimleiðinni að stoppa í bakaríinu í Mjóddinni, drepa tíma og sjá hvort Siggi myndi hringja í mig eða svara símanum.

 

Í Mjóddinni átti ég feikilega stórkostleg þrjú korter. Drakk kolsvart kaffi við borð í bakaríinu, og borðaði gulrótarköku, innan um fjölskyldur frá Austur Evrópu. Hafði gleymt gleraugunum, þannig að ég starði bara út í loftið og ryfjaði upp gærdaginn. Leiddi reyndar líka hugann að kynlífi með afgreiðslustúlkunni. Eftir kaffið og vonda kökuna svarar Siggi símanum og segir mér hlæjandi að hann verði kominn heim eftir rúmar tuttugu mínútur. Það voru góðar fréttir. Ákvað þá að rölta um Mjóddina innanverða, og komst að því að til eru betri staðir til að drepa tímann. Mér datt í hug að fara í passamyndaklefann, en hann reyndist vera bilaður. Skellti mér þá í Nettó. Ég eyddi góðum tíma þar, og keypti mér meðal annars einnota dúk.

 

Allavega – þá er ársskýrslan líka hin vandaðasta skemmtun, allt að því stórkostleg lesning á klósettferðum mínum þennan sunnudaginn. Hlakka til að eignast videóið, og hlakka til næstu árshátíðar!

Takk fyrir mig.

Athugasemdir

[Jón Eggert Hallsson, 11.1.2007 kl. 12:00]

stórkostlegt Kristinn, stórkostlegt... en það er rétt hjá Sigga, þú þyrftir að fara á námskeið í ákvarðanatöku - þegar þú ert þunnur, þreyttur og/eða svangur.

[Atli Rafn (IP-tala skráð) 11.1.2007 kl. 15:30]

hvað með þessa ágætu afgreiðslustúlku .. fékkstu númer??

[Brjánn Guðni Bjarnason, 11.1.2007 kl. 16:00]

Ég er þess fullviss að hinn Kristinn (Svanur) hefði ekki látið þetta tækifæri úr greipum ganga og fengið númerið hjá stelpunni... alla vega ef eitthvað er að marka áramótaheit stráksins!